Humus to stabilna materia organiczna obecna w kilku typach gleb, niezbędna do życia na Ziemi
Obraz LUM3N w Unsplash
Humus, humus lub błędnie napisany „humus” to termin pochodzący z czasów starożytnych Rzymian, kiedy używano go do określania gleby jako całości. Obecnie określenie „humus” oznacza całą stabilizowaną materię organiczną (która nie podlega znaczącym przemianom chemicznym lub fizycznym) występującą w najróżniejszych typach gleb (m.in. gliniastych, piaszczystych). Ollech, naukowiec, który studiował ten temat, zdefiniował humus w 1890 r. Jako „wszystkie substancje powstające w wyniku rozkładu i fermentacji materii organicznej pochodzenia roślinnego i zwierzęcego lub w wyniku działania pewnych środków chemicznych na tę materię organiczną. postać amorficznych związków organicznych [które nie mają określonego kształtu], nielotnych, nietłustych, mniej lub bardziej ciemnych ”.
Chociaż humus jest stabilny, nie jest statyczny, ale dynamiczny, ponieważ jest stale tworzony z odchodów roślinnych i zwierzęcych, które są stale rozkładane przez mikroorganizmy.
Znaczenie humusu
Zdjęcie Michała Hlaváča w Unsplash
Znaczenie humusu dla gleby jest wielorakie. Dostarcza składników pokarmowych roślinom, reguluje populacje mikroorganizmów i zapewnia żyzność gleb. Humus to także źródło m.in. węgla, azotu, fosforu, wapnia, żelaza, manganu, niezbędnych dla zdrowego wzrostu warzyw.
Jest w stanie zapobiec przenikaniu toksycznych substancji z gleby do roślin; zatrzymuje wilgoć i utrzymuje równowagę temperatury gleby. Rola humusu dla organizmów wodnych roślin i zwierząt jest nadal słabo poznana, jednak jej znaczenie jest powszechnie uznawane.
Humus określa kolor, teksturę, strukturę, retencję wilgoci i napowietrzenie gleby. Chemicznie wpływa na rozpuszczalność minerałów glebowych, tworząc związki z określonymi pierwiastkami, takimi jak żelazo, co ułatwia ich przyswajanie dla wzrostu roślin i zwiększa właściwości buforowe gleby. Biologicznie humus służy jako źródło energii dla rozwoju mikroorganizmów i polepsza środowisko dla wzrostu roślin wyższych. Jednak funkcje próchnicy dla roślin nie zostały jeszcze w pełni zbadane przez naukę i chociaż istnieje możliwość szkodliwego wpływu próchnicy na rośliny, konsensus naukowy jest taki, że korzyści przeważają nad szkodami.
Mikroorganizmy
Bez mikroorganizmów nie byłoby humusu, a bez humusu życie na Ziemi, jakie znamy, byłoby niemożliwe.
Mikroorganizmy są przede wszystkim odpowiedzialne za tworzenie próchnicy z odchodów roślinnych i zwierzęcych. Wytwarzają humus w sposób ciągły poprzez rozkład i mineralizację (przemianę materii organicznej w minerały). Rola mikroorganizmów w cyklu materii organicznej w glebie, a także w ogóle w przyrodzie, jest nieodzowna. Bez przekształcenia szczątków zwierząt i roślin w próchnicę wszystkie istotne elementy byłyby przechowywane w tych martwych organizmach i nie można ich było ponownie wykorzystać.
Rodzaje humusu
Obraz Susann Mielke z Pixabay
Najbardziej znane formy humusu to te występujące w ogrodach. Istnieją jednak różne rodzaje humusu, nawet odmiany, które nie są używane do sadzenia, ale do celów przemysłowych.
Próchnica znajdująca się w węglu i torfie jest wykorzystywana jako źródło paliwa i była jednym z głównych czynników rozwoju współczesnej cywilizacji przemysłowej. Na przykład humus obecny w oleju pełni ważną funkcję ekonomiczną. Ale ogólnie humus jest podzielony na cztery kategorie:
Próchnica brunatna:
Występuje w żywej roślinności, w niedawno opadłej materii organicznej (ściółce), w torfie, w rozkładającej się trawie morskiej na brzegach zbiorników wodnych oraz w miejscach wzrostu grzybów.
Czarna próchnica:
Generalnie w stanie aktywnym rozkładu w najgłębszych warstwach gleby, w rozkładzie liści i drewna z lasów, w odchodach zwierzęcych, w torfach bagiennych i błocie.
Przenieś humus:
Występuje w wodzie rzek, jezior, źródeł i deszczówki.
Próchnica kopalna:
Jest to próchnica występująca w postaci węgla brunatnego i brunatnego oraz innych złóż węgla, a także wielu minerałów, takich jak uwodnione rudy żelaza i mangan.
- Robak: do czego służy i jak działa
Próchnica dżdżownic
Zdjęcie: Kompost z dżdżownicami wydany przez Sekretariat SuSanA jest objęty licencją (CC BY 2.0)
„Humus dżdżownic” to wyrażenie używane do określania próchnicy powstającej w wyniku rozkładu materii organicznej w procesie trawienia dżdżownic, tworząc naturalny kompost. Dżdżownice ułatwiają pracę mikroorganizmów, rozdrabniając materię organiczną na mniejsze kawałki; i dlatego zostały one wykorzystane jako sposób na zwiększenie formowania się próchnicy, praktyki zwanej wermikompostowaniem. Więcej na ten temat przeczytasz w artykułach: „Wermikompostowanie: co to jest i jak działa”, „Dżdżownica: znaczenie dla środowiska w przyrodzie iw domu” oraz „Jak tworzyć kompostowe dżdżownice kalifornijskie”.
Domowa próchnica, recykling śmieci
Dzięki kompostowaniu możliwe jest przekształcenie wszystkich odpadów organicznych wytwarzanych w domu w bardzo bogatą próchnicę. Zaletą tej praktyki jest to, że oprócz zakupu nawozu dla roślin, zmniejszasz ilość odpadów, które trafiałyby na składowiska i składowiska, a także unikasz emisji gazów cieplarnianych do atmosfery. Dowiedz się, jak zrobić własny humus w artykule: „Co to jest kompost i jak to zrobić”.- Kompostowanie domowe: jak to zrobić i korzyści
- Co to jest kompostowanie i jak to zrobić
Humus, środek odkażający glebę
Zanieczyszczenie gleb metalami ciężkimi, takimi jak między innymi chrom, ołów i miedź, jest źródłem poważnych obaw dla zdrowia ludzi i środowiska. Wiele alternatyw zostało już przetestowanych, aby uniknąć uszkodzenia tych metali w glebie i wodach gruntowych, ale humus okazał się jednym z najbardziej wydajnych, ponieważ można go wytwarzać w domu, przy użyciu materiałów organicznych i przy pomocy dżdżownic, nawóz do gleby.
Zgodnie z rozprawą magisterską chemika Leandro Antunesa Mendesa, wermikompostowanie, czyli proces produkcji humusu z dżdżownic, jest bardzo skuteczne w odkażaniu gleby.
W badaniach przeprowadzonych w Laboratorium Chemii Środowiska Instytutu Chemii São Carlos (IQSC) w USP, pod tytułem Użycie wermikompostu do rekultywacji gleb zanieczyszczonych chromem, miedzią i ołowiem , testy wykazały, że kompostowanie może wymienić rozpuszczalniki (zanieczyszczenia używane przy odkażaniu gleb zawierających metale ciężkie). Dzieje się tak dlatego, że wytworzony w procesie humus zapobiega wymywaniu (ładowaniu substancji do wód gruntowych), a także sprawia, że metale nie są dostępne w środowisku, zdaniem badacza.
