Wcześniej niezauważane emisje niezorganizowane budzą duże obawy, ponieważ trudno je kontrolować
Emisje niezorganizowane są częścią problemu, który wzbudza coraz większe zainteresowanie branży. Są rodzajem niezamierzonej emisji pochodzącej z rur, wycieków, a nawet podziemnych kanałów. Uwolnienia niezorganizowane są rozproszone i mogą być tworzone przez materiał stały, płynny lub gazowy.
- Co to jest zanieczyszczenie powietrza? Znać przyczyny i typy
Aby lepiej zrozumieć, czym są emisje niezorganizowane i jakie metody ich unikania, oprócz znajomości rodzajów źródeł emisji, warto pamiętać o kilku pojęciach, np. „Emisja do atmosfery”.
Proces wydzielania się gazu polega na jego uwolnieniu do atmosfery, co pozwala na wejście do obiegu jego cząstek. Emisje mogą występować naturalnie lub wynikać z działalności człowieka, to znaczy w wyniku działalności człowieka. Z drugiej strony źródła emitujące można sklasyfikować jako punktualne i rozproszone.
Źródła punktowe są łatwo zlokalizowane, ponieważ posiadają mechanizmy kontrolowania i kierowania przepływem emitowanych zanieczyszczeń, czyli uwalniane gazy wychodzą z określonego punktu, na przykład z komina lub spalin.
Źródła rozproszone (lub niepunktowe) nie posiadają mechanizmów kontroli i kierowania przepływem gazów, co utrudnia lokalizację, kontrolę emisji oraz przeznaczenie emitowanych gazów. To są źródła powodujące emisje niezorganizowane, o których możemy teraz dyskutować. Dowiedz się więcej o tym, czym są emisje do atmosfery i jakie są ich źródła.
Emisje niezorganizowane: czym są i skąd pochodzą
Rezolucja 382/2006 Narodowej Rady Środowiska (Conama) definiuje emisje niezorganizowane jako rozproszone uwolnienia do atmosfery dowolnej postaci ciał stałych, ciekłych lub gazowych, dokonywane przez źródło nieposiadające urządzenia przeznaczonego do kierowania lub kontrolowania jego przepływu. Innymi słowy, emisje niezorganizowane pochodzą z rozproszonych źródeł emisji. Według Agencji Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych (EPA) emisje te są niezamierzone i pochodzą z wycieków z rur i urządzeń na uszczelnionych lub nieprzepuszczalnych powierzchniach, a nawet z podziemnych rurociągów.
Pomimo definicji emisji niezorganizowanej Conamy, w odniesieniu do emisji do atmosfery, termin ten jest powszechnie używany w odniesieniu do rozproszonych uwolnień lotnych związków organicznych (LZO) do atmosfery, czyli wszelkich związków organicznych, które podlegają reakcjom fotochemicznym w atmosferze. atmosfera. LZO reagują w atmosferze, tworząc głównie ozon (O3), który mimo że jest korzystny w stratosferze (gdzie tworzy się warstwa ozonowa), może być niezwykle szkodliwy dla zdrowia i środowiska, gdy jest skoncentrowany w troposferze (warstwie atmosferycznej) gdzie mieszkamy).
Większość emisji niezorganizowanych powstaje w wyniku nieszczelności pomp, sprężarek i zaworów w zakładach przemysłowych. Oprócz tego, że wycieki te są szkodliwe dla środowiska, ucieczka produktów może generować straty finansowe dla przemysłu, wymagając metody redukcji emisji niezorganizowanej, minimalizującej tego typu straty materiałowe do atmosfery.
Stany Zjednoczone jako pierwsze ustanowiły kontrolę nad emisjami niezorganizowanymi, zgodnie z ustawą o czystym powietrzu z 1970 r., Promowaną przez EPA. Do monitorowania emisji opracowano „Metodę 21” (lub EPA 21), która wykorzystuje przenośny analizator gazów nadający się do użytku w atmosferach wybuchowych. Powstał także Program Wykrywania i Naprawiania Wycieków ( LDAR-Leak Detection and Repair ), który polega na wykrywaniu i naprawianiu wszelkich wycieków.
Gdy sprzęt jest naprawiany, wykonywane są nowe pomiary w celu sprawdzenia skuteczności konserwacji. Analizowane stężenia zwykle uzyskuje się w jednostkach ppm (część na milion), co w zależności od zagrożenia i toksyczności związku można uznać za wartość stosunkowo wysoką, osiągającą w niektórych przypadkach zagrożenie dla pracowników i obiektów.
EPA sugeruje również pewne środki ostrożności w celu zmniejszenia emisji LZO (więcej informacji w artykule „LZO: poznaj lotne związki organiczne”).
Badanie przeprowadzone przez Uniwersytet Federalny w Rio de Janeiro (UFRJ) określiło wydobycie, transport ropy naftowej i gazu ziemnego jako jedne z głównych działań powodujących emisje niezorganizowane.
Przemysł naftowy i gaz ziemny jest również głównym źródłem niezorganizowanych emisji gazów cieplarnianych (przeczytaj więcej o globalnym ociepleniu) i może emitować dwutlenek węgla (CO2), metan (CH4) i podtlenek azotu (N2O). State Environmental Company w São Paulo (Cetesb) dostarcza raporty referencyjne (inwentarze) dotyczące emisji gazów cieplarnianych w różnych sektorach gospodarki (między innymi w przemyśle petrochemicznym).
Raport udostępniony przez Międzyrządowy Zespół ds.Zmian Klimatu (IPCC) wskazuje na niektóre działania uważane za główne źródła emisji niezorganizowanych, takie jak emisje niezorganizowane z paliw kopalnych (ze spalania), wydobycia i przeładunku węgla, oprócz emisji powstałych w procesach po wydobycie i pochodzące z podziemnych lub odkrywkowych kopalń, które zostały porzucone po wydobyciu rudy.
