Dowiedz się, jakie są szkody dla ludzi i środowiska przez chloroorganiczne
Chloroorganiczny, chloroorganiczny, chloroorganiczny, węgloorganiczny lub chlorowany węglowodór to związek organiczny szeroko stosowany w przemyśle od lat czterdziestych XX wieku. Chlorowodorki można znaleźć w pestycydach stosowanych w żywności, takich jak między innymi pestycydy, farby, tworzywa sztuczne, lakiery. Są one podzielone na grupy: toksafen, heksachlorocykloheksan, dodekachlor, chlordekon, DDT i cyklodieny.
W rolnictwie
W rolnictwie chloroorganiczne są stosowane na dużą skalę jako pestycydy. Jego zastosowanie ma na celu zapewnienie opłacalności produkcji rolnej poprzez tępienie szkodników, które często kończą się produkcją żywności. Problem polega jednak na tym, że związki chloroorganiczne po ich użyciu pozostają aktywne w środowisku przez długi czas, niszcząc ekosystemy.
Najgorsze jest to, że zanieczyszczają glebę, żywność, wodę, powietrze i organizmy. Docierają do gleby nie tylko poprzez bezpośrednie zastosowanie, ale także w nasionach. Woda deszczowa może przenosić je do rzek i jezior, a pestycydy te mogą również przedostawać się do gleby i zanieczyszczać wody gruntowe.
Około 25% produkcji chloroorganicznego chloru dociera do morza przez atmosferę i może dostać się do oceanicznego łańcucha pokarmowego.
Początek stosowania w rolnictwie brazylijskim
Od 1970 r. Polityka zachęt do kredytów rolniczych, która zachęcała do produkcji zorientowanej na eksport, zmuszała rolników do stosowania niepotrzebnych pakietów technologicznych. W tych opakowaniach znajdowały się pestycydy zalecane do zwalczania szkodników i chorób, nawet bez ich występowania.
Konsekwencje dla środowiska
Zanieczyszczenie związkami chloroorganicznymi występuje na całym świecie i można je znaleźć nawet w śniegu na Alasce.
Utrzymywanie się związków chloroorganicznych w środowisku szkodzi reprodukcji troci wędrownej, rybołowa, delfinów, sokołów, orłów i Azorów, wpływając na cały łańcuch pokarmowy, w tym ludzi.
Odurzenie u ludzi
Z drugiej strony chloroorganiczne nie rozpuszczają się w wodzie, z drugiej strony są rozpuszczalne w tłuszczach. A zwierzęta, w tym ludzie, mają bardzo dużo tłuszczu, dlatego trwałość tej substancji w naszych organizmach jest tak duża. Chlorowodorki możemy wchłaniać przez skórę, poprzez oddychanie, poprzez bezpośredni kontakt z pracą w przemyśle lub poprzez codzienną ekspozycję na materiały zawierające te substancje, takie jak lakiery, ściany, tworzywa sztuczne i spożycie skażonej żywności.
Jeśli duża dawka zostanie wchłonięta w krótkim czasie, objawy są natychmiastowe - mogą być odwracalne, ale mogą też być śmiertelne.
Jeśli wchłanianie związków chloroorganicznych jest mniejsze i na dłuższą metę, jest gorsze, ponieważ nie ma objawów, a uszkodzenie jest nieodwracalne.
Związki chloroorganiczne wchłaniane przez ludzi mogą powodować uszkodzenie wątroby, mózgu, serca, szpiku kostnego, kory nadnerczy i DNA (powodując raka). Ponadto mogą uszkodzić układ rozrodczy, powodując inne niekorzystne skutki zdrowotne, takie jak śmierć płodu i samoistne poronienie, zmniejszenie masy ciała i rozmiaru noworodka, osłabienie układu odpornościowego i zmniejszenie odporności kości.
Najbardziej dotknięte są kobiety
Kobiety, które również pracują bezpośrednio w kontakcie z chloroorganicznymi w przemyśle i rolnictwie są narażone na tego typu substancje zarówno poprzez kontakt z produktami codziennego użytku, które zawierają chloroorganiczne, jak i skażoną żywność. Jednak ponieważ mają większą ilość tkanki tłuszczowej i większą zmienność hormonalną, są bardziej dotknięci niż mężczyźni, gromadząc przez lata w organizmie większą ilość związków chloroorganicznych. Dlatego jest więcej kobiet dotkniętych rakiem piersi, fibromialgią, chronicznym zmęczeniem i zespołem wielokrotnej chemicznej nadwrażliwości niż mężczyzn, zwykle rozpoznawanym jako alergia.
Jeszcze bardziej dotknięci są ci, którzy spożywają mięso i mleko
Ponieważ są substancjami rozpuszczalnymi w tłuszczach, to znaczy rozpuszczają się w tłuszczu. Tkanka zwierzęca i mleko są pełne chloroorganicznych produktów pożywienia z zanieczyszczonej soi. Dlatego ci, którzy spożywają mięso i mleko, mają nawet większe nagromadzenie chloroorganicznych niż grupa wegan.
Badanie opublikowane przez skandynawskie czasopismo pediatryczne Acta Paediatr Scand wykazało większą obecność pestycydów w mleku kobiet wszystkożernych w porównaniu z wegetarianami.
Zachęcanie do rolnictwa ekologicznego jest wyjściem
Jednym ze sposobów ograniczenia narażenia na chloroorganiczne jest priorytetowe traktowanie spożywania żywności ekologicznej. Dowiedz się, czym jest rolnictwo ekologiczne, jakie korzyści i zalety. Innym przykładem jest kampania mająca na celu zmniejszenie i wyeliminowanie związków chloroorganicznych z produkcji żywności.
