System, w którym mieszkaniec, mieszkanie i środowisko są zintegrowane w tym samym żywym organizmie
Żyjemy w epoce, w której podstawą społeczeństwa jest system produkcji. I w nim głównym filarem jest konsumpcja. System ten gwarantuje wzrost gospodarczy i produkcję dóbr na potrzeby części mieszkańców planety. Jednak znaleziona droga do osiągnięcia tych celów obejmowała drapieżne wykorzystanie zasobów dostępnych na Ziemi. Ponieważ zasoby te są ograniczone, sposób, w jaki je wykorzystujemy, przechodzi przez kryzys i może nawet doprowadzić do załamania.
Podstawą spożycia jest żywność, która generalnie jest produkowana przy użyciu pewnych środków, takich jak nawozy i pestycydy, które są bardzo szkodliwe nie tylko dla tych, którzy żywią się uprawami, ale także dla ziemi i otaczającej ją różnorodności biologicznej. Praktyki, takie jak wychwytywanie wody deszczowej, recykling materiałów, utrzymanie naturalnego cyklu pożywienia, wykorzystanie energii z czystych i odnawialnych źródeł oraz ponowne wykorzystanie wszystkiego, co jest możliwe, dalekie są od standardowego modelu jedzenie, ale są podstawą permakultury.
Co to jest permakultura?
Może to być zarówno metoda, jak i filozofia życia, w której potrzeby człowieka są powiązane ze zrównoważonymi rozwiązaniami, zawsze uwzględniającymi równowagę między ekosystemami i szacunkiem dla innych.
Twórcą tej koncepcji jest australijski i uniwersytecki profesor Bill Mollison, któremu pomagał wówczas student David Holmgren. Zdając sobie sprawę z wyczerpywania się zasobów naturalnych regionu, w którym mieszkali, w latach 70. postanowili stworzyć taki model pracy i rozwoju, w którym rolnictwo, powiązane z działalnością człowieka i zawsze zintegrowane ze środowiskiem, wytwarzało wystarczające zasoby i drapieżny. Tak więc na początku pojęcie to nosiło nazwę rolnictwa trwałego. Z biegiem lat termin ten został zmieniony na permanentną kulturę, której skrótem jest permakultura.
To metodologia pracy, która zdaniem twórców sprzyja zrównoważonemu rozwojowi połączonemu z produktywnym środowiskiem na obszarach wiejskich i miejskich. Jest to system, w którym mieszkaniec, dom i środowisko są zintegrowane w tym samym żywym organizmie.
Ekowioska
Ekowioska to miejsce, w którym wszystkie wymienione powyżej elementy są zintegrowane, a jej głównym celem jest samowystarczalność.
W związku z tym do gry wchodzą pewne podstawowe filary, takie jak troska o ziemię, aby była zdrowa i aby systemy życia się rozmnażały; opiekować się ludźmi, aby każdy miał dostęp do zasobów niezbędnych do jego istnienia; sprawiedliwy podział nadwyżek, takich jak pieniądze, czas i energia, aby osiągnąć cele dwóch pozostałych etyki.
Kredyty: Permaculture UFSC
Oprócz filarów permakultura przestrzega 12 zasad, aby stać się filozofią życia: obserwuj i współdziałaj; wychwytywanie i magazynowanie energii; uzyskać dochód; ćwiczyć samoregulację i przyjmować informacje zwrotne; wykorzystywać i doceniać usługi i zasoby odnawialne; produkować i nie marnować; czerpać z wzorców, aby dotrzeć do szczegółów, raczej integrować niż segregować; używaj małych, powolnych rozwiązań; użytkowanie i docenianie różnorodności; używaj równoległych ścieżek i kreatywnych pomysłów i reaguj na zmiany kreatywnością.
Pomysł zadziałał, zapewnił zdrowszą żywność i bardziej sprawiedliwy związek z naturą. W konsekwencji model rozrósł się i rozszerzył na kilka krajów. W Brazylii utworzono kilka ośrodków instytutów, które stosują te zasady. Najbardziej znane to Permaculture and Ecovillages Institute of the Cerrado (IPEC) oraz Permaculture and Ecovillages Institute of the Atlantic Forest.
Brazylijskie przykłady
IPEC ma swoją siedzibę w mieście Pirenópolis w stanie Goiás. Założony w 1998 roku twórcy zdecydowali się rok po założeniu na rozwój technik w typowych glebach cerrado, aby udowodnić żywotność idei permakultury i biokonstrukcji. Rezultat był znakomity, co widać na poniższych zdjęciach: pozornie suchy i jałowy obszar stał się miejscem o intensywnej roślinności.
Miejsce stało się znane jako Ecocentro. Do 2013 roku niektóre aspekty zostały już opracowane: energia odnawialna, budownictwo ekologiczne, edukacja ekologiczna i odpowiedzialna sanitacja.
Niektóre z tych kreacji dotarły do finału nagrody Fundacji Technologii Społecznej Banco do Brasil, na przykład Bio-septic Canteiro, popularnie zwane także „bananem” (więcej w wideo na dole strony), na które składa się technika oczyszczanie ścieków domowych, które rozwiązuje problem braku podstawowych warunków sanitarnych w kilku lokalizacjach. Innymi przykładami są Humus Sapiens, kolejne dzieło Ecocentro IPEC, czyli sucha toaleta; czy nawet kopuła geodezyjna, czyli konstrukcja szeroko stosowana w konstrukcjach architektonicznych, która w przypadku IPEC została wykonana z trwałego materiału bambusa (dowiedz się więcej o budowie kopuły).
Innym znanym ośrodkiem permakultury jest Instytut Permakultury i Ekowiosek Lasu Atlantyckiego (IPEMA), który znajduje się w mieście Ubatuba na wybrzeżu São Paulo. Od 1999 roku zajmuje się upowszechnianiem permakultury w celu podnoszenia świadomości i szkolenia ludzi w zakresie ekowiosek i biokonstrukcji. Aby osiągnąć ten cel, instytut prowadzi szereg kursów stymulujących debatę i promujących dyskusję uczestników na temat kreatywnych rozwiązań problemów stojących przed społeczeństwem.
Oba instytuty oferują program wizyt, aby ludzie mogli poznać ich dzieła. Odwiedź oficjalne strony internetowe (IPEC i IPEMA) instytucji, aby dowiedzieć się więcej o pomysłach, koncepcji i, kto wie, odwiedzić je osobiście, a także uwzględnić różne aspekty wykorzystywane przez nie w ich codziennym życiu.
