Rolnictwo regeneracyjne to metoda polegająca na odbudowie ekosystemów
Zdjęcie: Jan Kopřiva w Unsplash
Termin „rolnictwo regeneracyjne” został ukuty przez Amerykanina Roberta Rodale, który na podstawie teorii hierarchii ekologicznej badał procesy regeneracji w systemach rolniczych w czasie. Jest to koncepcja związana z możliwością produkcji poprzez odzysk gleby. Jej propozycja ma na celu regenerację i utrzymanie całego systemu produkcji żywności, w tym społeczności wiejskich i konsumentów. Ta regeneracja rolnictwa musi uwzględniać, oprócz aspektów ekonomicznych, kwestie ekologiczne, etyczne i równości społecznej.
Według Agencji Ochrony Środowiska (EPA) konwencjonalne praktyki rolnicze - uprawa roślin i zwierząt gospodarskich, a także wylesianie - są odpowiedzialne za około jedną czwartą globalnej emisji gazów cieplarnianych. Skutki rolnictwa przemysłowego są dość widoczne, od martwej strefy w Zatoce Meksykańskiej po pożary lasów w Amazonii.
Chociaż rolnictwo ekologiczne wywarło pozytywny wpływ na planetę, można zrobić więcej, aby zmniejszyć globalny ślad węglowy, stosując rolnictwo regeneracyjne.
Historia ruchu rolnictwa regeneracyjnego
Rolnictwo ekologiczne stanowiło podstawę amerykańskiego ruchu rolnictwa regeneracyjnego. Rolnictwo ekologiczne, termin, który pojawił się w latach czterdziestych XX wieku, jest powszechnie przyznawany JI Rodale z Instytutu Rodale. Praktyki rolnictwa ekologicznego są również stosowane w rolnictwie regeneracyjnym, w tym zmniejszone użycie pestycydów, herbicydów i nawozów.
Wraz z rozwojem ruchu ekologicznego w latach 70. rolnicy zaczęli przeznaczać obszar uprawny na uprawy ekologiczne. Kiedy dostrzegli korzyści ekonomiczne wynikające ze zmniejszonego użycia chemikaliów i jednocześnie utrzymując plony podobne do konwencjonalnego rolnictwa, wdrożyli dodatkowe praktyki.
W latach 80. producenci kukurydzy i soi na środkowym zachodzie Stanów Zjednoczonych stanęli w obliczu kryzysu rolnego spowodowanego pogarszającą się wydajnością gleby. Aby stawić temu czoła, rolnicy ci ograniczyli oranie gleby i używali upraw okrywowych, aby spróbować rekultywacji ziemi. W tym samym czasie konwencjonalni producenci zaczęli wytwarzać substancje organiczne, zwiększając wolumen produktów.
W tym kontekście Robert, syn JI Rodale'a, zdecydował się zrobić krok naprzód w rolnictwie organicznym, tworząc termin „regeneracyjny organiczny”. To holistyczne podejście do rolnictwa opiera się na zasadach rolnictwa ekologicznego połączonych ze zdrowiem gleby i praktykami gospodarowania gruntami, które naśladują naturę. Główne praktyki rolnictwa regeneracyjnego to:
- Płodozmian lub sukcesywna uprawa więcej niż jednej rośliny na tym samym gruncie;
- Przykrywaj uprawę lub sadzenie przez cały rok, aby ziemia nie odłogła się poza sezonem, co pomaga zapobiegać erozji gleby;
- Uprawa zachowawcza lub mniej orka pól;
- Wypas bydła, który w naturalny sposób stymuluje wzrost roślin;
- Zmniejszone zużycie nawozów i pestycydów;
- Brak (lub ograniczone) wykorzystywanie organizmów zmodyfikowanych genetycznie do promowania różnorodności biologicznej;
- Dobrostan zwierząt i uczciwe praktyki pracy dla producentów.
Korzyści rolnictwa regeneracyjnego dla środowiska
Pielęgnacja gleby jest ważnym aspektem rolnictwa regeneracyjnego. Dzięki jej praktykom można odzyskać zubożałe gleby i zagwarantować ich dobre wykorzystanie. W tym kontekście rolnictwo regeneracyjne ceni mikroorganizmy obecne w glebie, ponieważ są one fundamentalne dla utrzymania gleby. Dlatego jednym z mechanizmów tego typu rolnictwa jest opracowywanie i stosowanie bionawozów przygotowywanych z naturalnych surowców, które są później udostępniane rolnikowi. Te bionawozy wzbogacają glebę i wspomagają kulturę w mikroorganizmy.
- Jaka jest teoria trofobiozy
Mikroorganizmy są odpowiedzialne za promowanie cyklu symbiozy i udostępnianie roślinom składników odżywczych znajdujących się już w glebie. Ponadto w kontekście rolnictwa regeneracyjnego bioprzewozy produkowane są w sposób zrównoważony.
W przypadku regeneracji zubożonej gleby zabiegi mają na celu dostarczenie wody, pożywienia i powietrza, dzięki czemu nadaje się do sadzenia. Z kolei w zerodowanych glebach rolniczych konieczne jest uzupełnienie w nich zawartości składników pokarmowych, co wspomoże proces jej regeneracji.
Zdaniem naukowców rolnictwo regeneracyjne może pomóc odwrócić zmiany klimatyczne. Niektóre praktyki, takie jak oranie gleby pod sadzenie, powodują emisję węgla zmagazynowanego przez starożytne korzenie znalezione w ziemi. W atmosferze pierwiastek ten łączy się z tlenem, tworząc dwutlenek węgla, jeden z głównych gazów cieplarnianych. Uwalnianie tego węgla szkodzi również zdrowiu gleby, ponieważ utrudnia wzrost nowych roślin.
Utrzymywanie żywego korzenia w glebie przez cały czas, jak zapewnia rolnictwo regeneracyjne, pomaga w obiegu składników odżywczych bez usuwania zmagazynowanego węgla. Tymczasem stosowanie związków organicznych zwiększa różnorodność mikroorganizmów obecnych w ziemi, które odżywiają rośliny i pomagają zwalczać szkodniki. Sadzenie krzyżowe, to znaczy więcej niż jeden gatunek na tej samej przestrzeni, jest również ważną techniką w rolnictwie regeneracyjnym.
Te praktyki rolnicze mogą pomóc w przywróceniu naturalnej równowagi zdrowych gleb. Według raportu Instytutu Rodale przejście na rolnictwo regeneracyjne może pomóc zaabsorbować 100% dwutlenku węgla emitowanego do atmosfery.
