Zasięg wylesionego kraju w ubiegłym roku jest o 50% większy niż w regionie metropolitalnym São Paulo
Zdjęcie: Vinícius Mendonça / Ibama - CC BY-SA 2.0
Prawie 97% wylesionych w Brazylii w zeszłym roku obszaru znajdowało się w jej dwóch największych biomach, Amazonii i Cerrado, które obejmują odpowiednio połowę i nieco ponad jedną piątą terytorium kraju. W 2019 r. W kraju wycięto około 12 tysięcy kilometrów kwadratowych (km²) rodzimej roślinności, co stanowi półtorakrotność całkowitego powiększenia 39 gmin w regionie metropolitalnym São Paulo. Z wylesionego terytorium 63% znajdowało się w Amazonii, a 33,5% w Cerrado.
W pozostałych ekosystemach (Pantanal, Caatinga, Mata Atlântica i Pampas) obszary z usuniętą roślinnością miały łącznie około 400 km² ( patrz tabela ). Połowa wylesionych obszarów w kraju była skoncentrowana w trzech stanach: Pará (2 990 km²), Mato Grosso (2,020 km²) i Amazonas (1260 km²). Pięćdziesiąt gmin, głównie z północy, odpowiadało za połowę całkowitego wylesiania.
Dane są częścią pierwszego rocznego raportu na temat wylesiania w Brazylii , opublikowanego pod koniec maja przez MapBiomas, inicjatywę Obserwatorium Klimatu, organizacji pozarządowej, zrzeszającej 36 brazylijskich podmiotów społeczeństwa obywatelskiego, zajmujących się mapowaniem użytkowania gruntów w kraju. Zgodnie z dokumentem ponad 99% wylesiania zostało dokonane nielegalnie, to znaczy bez zezwolenia na wycinkę lub na zakazanych obszarach.
„Jesteśmy krajem, który wylesia najwięcej na świecie. Indonezja, która zajmuje drugie miejsce, wylesia mniej niż połowę tego, co zostało unicestwione w Brazylii rocznie ”- mówi inżynier leśny Tasso Azevedo, koordynator MapBiomas. Ale terytorium tego azjatyckiego kraju, w którym żyje 260 milionów mieszkańców, odpowiada jednej czwartej Brazylii.
Raport obejmuje wylesione obszary zaczynające się od 0,003 km² (3 tysiące metrów kwadratowych), czyli około połowy wielkości boiska piłkarskiego. Porównując dane z Rejestru Środowiska Wiejskiego (CAR) oraz zezwoleń na wycinkę roślinności i planów urządzenia lasu, w pracy ustalono również, czy tłumienie roślinności wystąpiło w jednostkach ochrony przyrody i na terenach autochtonicznych. W 2019 r. Co najmniej jeden alert dotyczący wylesiania wystąpił na 16% z 1453 obszarów zarejestrowanych w Krajowym Rejestrze Jednostek Ochrony Przyrody oraz na 37% z 573 miejscowych terenów zamieszkałych na terytorium kraju.
Wykorzystując własną metodologię do konsolidacji sytuacji każdego biomu, raport przyjmuje jako źródło danych dotyczących wylesiania trzy różne publiczne i ogólnodostępne programy monitorowania. W przypadku Amazonii wykorzystano alerty wydane przez system wykrywania wylesiania w czasie rzeczywistym (Deter) z Narodowego Instytutu Badań Kosmicznych (Inpe) oraz System ostrzegania o wylesianiu (SAD) Instytutu Człowieka i Środowiska. da Amazônia (Imazon), organizacja ekologiczna prowadząca działalność na północy. Dane Cerrado pochodziły tylko z Deter. Sytuację innych ekosystemów zaczerpnięto z informacji z Global Land Analysis & Discovery (Glad), inicjatywy Uniwersytetu Maryland w Stanach Zjednoczonych.
Ponieważ jest to pierwszy raport, nowy raport nie może służyć jako podstawa do porównań z przeszłością i do wnioskowania o trendach wzrostu i spadku wylesiania. Ale inne badania wskazują, że wylesianie ma duże tendencje w Amazonii od zeszłego roku, po spadku między 2005 a połową ostatniej dekady. Odpowiedzialny za ocenę oficjalnych wskaźników wylesiania w Amazonii (a także w Cerrado), firma Inpe nie zamknęła jeszcze skonsolidowanych danych za 2019 rok. prawie 30% w porównaniu do 2018 roku.
Jeszcze w tym miesiącu (czerwiec) należy obliczyć i ujawnić ostateczną wartość wskaźnika wylesiania. „Z pewnością trend wzrostu wylesiania w minionym roku zostanie utrzymany” - komentuje specjalista ds. Teledetekcji Cláudio Almeida, koordynator Programu Monitorowania Amazonii i innych biomów Inpe. „Historycznie rzecz biorąc, skonsolidowane dane wykazywały średnią zmianę wynoszącą mniej więcej 4% w porównaniu ze wstępnymi szacunkami”.
Wstępna liczba wylesiania w Amazonii obliczona przez Inpe jest wyższa niż ta przedstawiona w pracy MapBiomas ze względu na trzy główne różnice metodologiczne. W swojej analizie instytut federalny i organizacja pozarządowa wykorzystują jako punkt odniesienia dla wylesiania różne systemy monitorowania i nie przyjmują dokładnie tego samego obszaru geograficznego i okresu obserwacji.
Oprócz Detera, którego główną funkcją jest wydawanie ostrzeżeń o aktywnych ogniskach wycinki lasów w celu kierowania działaniami kontrolnymi Brazylijskiego Instytutu Środowiska i Odnawialnych Zasobów Naturalnych (Ibama), Inpe prowadzi program monitorowania wylesiania Legal Amazon (Prodes). Utworzony w 1998 r., Prodes rozważa wylesianie usunięcia wszelkiej roślinności, tak zwanego płytkiego cięcia, na obszarze co najmniej 0,0625 km² ( patrz Pesquisa FAPESP nr 283 ).
Oficjalne dane na temat rocznego wskaźnika wylesiania publikowane przez Inpe pochodzą z Prodes i odnoszą się do Legal Amazon, definicji polityczno-administracyjnej, która oprócz obszarów tropikalnego lasu deszczowego obejmuje niewielką część Cerrado. MapBiomas wykorzystuje Deter jako źródło swoich obliczeń i pracuje z koncepcją ekosystemu Amazonii, kierując się granicami geograficznymi tego biomu określonymi przez brazylijski Instytut Geografii i Statystyki (IBGE).
Wreszcie, MapBiomas wykorzystuje w swoim raporcie dane od stycznia do grudnia 2019 r., Aby obliczyć zeszłoroczny wskaźnik wylesiania w Brazylii. W przypadku Inpe, Prodes rejestruje rekordy od sierpnia jednego roku do lipca następnego roku. Wskaźnik wylesiania w 2019 r. Obejmuje zatem informacje uzyskane między sierpniem 2018 r. A lipcem 2019 r.
Dane krótkoterminowe wskazują, że wycinanie rodzimej roślinności w regionie północnym jest kontynuowane w przyspieszonym tempie, nawet po nadejściu pandemii Covid-19. Według najnowszego biuletynu Imazon, od stycznia do kwietnia 2020 r. Wylesiono 1073 km² w Legal Amazon. Na wylesionym obszarze odnotowano wzrost o 133% w porównaniu z tym samym okresem w 2019 r. Dane pochodzą z SAD utworzonego w 2008 r. Przez Imazon , która wykorzystuje obrazy z obserwacji Ziemi dostarczone przez rodziny satelitarne Landsat z amerykańskiej agencji kosmicznej (NASA) i Sentinel z Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA).
System jest w stanie wykryć ścinanie roślinności na obszarach od 0,01 km² (1 ha). Ten sam trend widać w danych z Deter z Inpe. W pierwszych czterech miesiącach 2020 roku w systemie tym odnotowano największą liczbę ostrzeżeń o wylesianiu Amazonii w ciągu ostatnich pięciu lat. Od stycznia do kwietnia tego roku wylesianie osiągnęło powierzchnię 1202,4 km², czyli o 55% większą niż w tym samym okresie w 2019 roku.
Sytuacja jest niepokojąca również w innych biomach w kraju. Przez ponad półtorej dekady Cerrado, gdzie koncentruje się większość krajowego agrobiznesu, zmniejszało corocznie wylesianie powierzchni do jednej czwartej. Ale od 2016 r. Liczba ta stale spada. Według systemu Prodes waha się od 7 000 do 6 500 km² wylesianych co 12 miesięcy. W Lesie Atlantyckim, historycznie najbardziej zdewastowanym biomie, gdzie koncentruje się ponad 70% populacji Brazylii, wylesianie, które zmniejszało się od 2016 r., Ponownie wzrosło.
Według sondażu opublikowanego w zeszłym miesiącu przez podmiot SOS Mata Atlântica we współpracy z Inpe, tłumienie roślinności w tym biomie wzrosło o 27,2% w okresie 2018/2019 w porównaniu z poprzednim. 145 km² zostało wylesionych. Ponad połowa wylesiania miała miejsce w dwóch stanach, Minas Gerais i Bahia. W São Paulo stłumiono 0,43 km² biomu, mniej niż połowę tego, co zarejestrowano w poprzednim okresie. „Po raz pierwszy udało się zatrzymać wylesianie dwóm stanom: Alagoas i Rio Grande do Norte” - skomentowała w komunikatach prasowych Marcia Hirota, dyrektor wykonawczy SOS Mata Atlântica.
Ponieważ nadal nie ma konkretnych programów ciągłego monitorowania wylesiania w innych brazylijskich biomach (Caatinga, Pantanal i Pampas), trudno jest dokładnie określić, co dzieje się w tych ekosystemach. „Dzisiaj wykonujemy tę pracę z Amazon i Cerrado. Ale do 2022 r. Musimy rozszerzyć tę usługę na inne biomy ”, mówi Cláudio Almeida z Inpe.
Ten tekst został pierwotnie opublikowany przez Pesquisa FAPESP na licencji Creative Commons CC-BY-NC-ND. Przeczytaj oryginał
