Co to jest indeks glikemiczny?

Zaproponowany w 1981 roku przez Davida Jenkinsa indeks glikemiczny mierzy ilość cukru we krwi

Edytowany i zmieniony rozmiar obrazu Kate, dostępny na Unsplash

Indeks glikemiczny jest miarą tego, jak długo węglowodany zawarte w pożywieniu są wchłaniane przez organizm. Zaproponowany w 1981 roku przez lekarza i badacza z University of Toronto, Davida Jenkinsa, indeks glikemiczny jest obliczany na podstawie glikemii (stężenia cukru we krwi) stwierdzonej w ciągu dwóch godzin po spożyciu określonej ilości węglowodanów. Im krótszy czas, czyli im szybsze wchłanianie, tym większa szansa na skoki insuliny.

Insulina to hormon, który rozprowadza cukier (w postaci glukozy) do komórek, dostarczając energii. Jednak gdy jest wysoki, mogą wystąpić stany, takie jak cukrzyca lub nadmiar tłuszczu w okolicy brzucha (niewykorzystana glukoza jest przechowywana w postaci tłuszczu).

Cukrzyca: co to jest, rodzaje i objawy

Jeśli masz cukrzycę, kontrolowanie indeksu glikemicznego jest ważne dla zachowania zdrowia. Dzieje się tak, ponieważ wysoki poziom cukru we krwi (który można zmierzyć za pomocą indeksu glikemicznego) może powodować długotrwałe komplikacje.

Kiedy dana osoba ma cukrzycę, trzustka nie jest w stanie wyprodukować wystarczającej ilości insuliny, aby rozprowadzić cukier do komórek. To powoduje wysoki poziom cukru we krwi. Węglowodany w żywności powodują nadmierny wzrost poziomu cukru we krwi po posiłkach.

Poziom cukru we krwi można obliczyć w domu za pomocą glukometru. Najpopularniejszy rodzaj kalkulatora glukozy wykorzystuje lancet do nakłucia opuszki palca i wygenerowania niewielkiej kropli krwi. Następnie osoba kładzie tę kroplę krwi na jednorazowym pasku testowym.

Pasek testowy należy włożyć do glukometru elektronicznego, na którym będzie wskazywany poziom cukru we krwi.

Inną opcją jest ciągły monitor glukozy. Pod skórę brzucha wprowadza się małą nitkę. Co pięć minut przewód będzie mierzył poziom glukozy we krwi i przekazywał wyniki do monitora umieszczonego na ubraniu lub w kieszeni. Pozwala to lekarzowi na prowadzenie odczytów poziomu glukozy we krwi w czasie rzeczywistym.

Wysoki poziom cukru we krwi charakteryzuje hiperglikemię, którą można podzielić na dwa główne typy:

Hiperglikemia na czczo. Dzieje się tak, gdy poziom cukru we krwi jest wyższy niż 130 mg / dl (miligramów na decylitr) po niejedzeniu lub piciu przez co najmniej osiem godzin;
Hiperglikemia poposiłkowa lub poposiłkowa. Dzieje się tak, gdy poziom cukru we krwi przekracza 180 mg / dl dwie godziny po jedzeniu.

Osoby bez cukrzycy rzadko mają poziom cukru we krwi powyżej 140 mg / dl po posiłku, chyba że był to bardzo duży posiłek.

Objawy hiperglikemii

Wysoki poziom cukru we krwi może powodować uszkodzenie nerwów, naczyń krwionośnych i narządów, prowadząc do innych poważnych chorób.

U osób z cukrzycą typu 2 lub zagrożonych wysokim poziomem cukru we krwi może to spowodować potencjalnie śmiertelny stan, w którym organizm nie przetwarza cukru. Ten stan nazywa się hipergemicznym hiperosmolarnym zespołem nieketotycznym (HHNS). Osoba oddaje mocz na początku częściej, a następnie rzadziej, ale mocz może być ciemny, a organizm poważnie odwodniony.

Aby uniknąć powikłań, należy natychmiast leczyć objawy wysokiego poziomu cukru we krwi.

Wczesne objawy hiperglikemii obejmują:

Częste oddawanie moczu;
Nadmierne pragnienie;
Niewyraźne widzenie;
Zmęczenie;
Bół głowy.

Późne objawy hiperglikemii obejmują:

Nieświeży oddech o zapachu owoców;
Utrata wagi (ponieważ nie ma już insuliny, organizm zużywa zgromadzony tłuszcz);
Nudności i wymioty;
Krótki oddech;
Suchość w ustach
Zmęczenie;
Dezorientacja;
Ból brzucha;
Dzięki.

Jednym ze sposobów uniknięcia wysokiego poziomu cukru we krwi i żalu wynikającego z tej sytuacji jest utrzymanie zrównoważonej diety przez długi czas, dążąc do spożywania żywności o niskim indeksie glikemicznym. Preferuj produkty pełnowartościowe, bogate w błonnik i białko i unikaj rafinowanych produktów, takich jak cukier, mąka pszenna i ryż. Ćwiczenia pomagają również obniżyć poziom glukozy.