Nikiel jest toksycznym związkiem biokumulacyjnym i stanowi zagrożenie w przypadku dużego narażenia
Obraz autorstwa Dornicke jest na licencji CC BY 3.0
Chociaż jest to dwudziesty czwarty najbardziej rozpowszechniony pierwiastek chemiczny na Ziemi i można go znaleźć w roślinach, zwierzętach, a nawet w glebie, nikiel jest objęty zasadą mówiącą, że nadmiar jest zły. Będąc mocnym, ciągliwym metalem przejściowym, odpornym na korozję i dobrze mieszającym się z innymi metalami, jego właściwości sprawiają, że jest szeroko stosowany przy tworzeniu najróżniejszych obiektów.
Nikiel jest używany w ponad trzystu tysiącach produktów konsumenckich, przy czym około 65% wyprodukowanego niklu jest wykorzystywane do produkcji stali nierdzewnej, 20% w metalach i stopach niemetalicznych, w wyspecjalizowanych gałęziach przemysłu oraz do celów wojskowych i lotniczych. , 9% w cynkowaniu, a pozostałe 6% w najróżniejszych przedmiotach, w tym monetach, akumulatorach, elektronice, bateriach, guzikach, biżuterii, kranach i wielu innych rzeczach. Właśnie dlatego powstał Nickel Institute, organizacja non-profit, która reprezentuje interesy 22 firm, które razem odpowiadają za ponad 75% produkcji niklu na świecie.
Zło niklu
Główne drogi narażenia na nikiel zachodzą poprzez spożycie pożywienia i wody pitnej. Niewielkie ilości niklu zaabsorbowane podczas tych czynności są korzystne dla organizmu gatunku ludzkiego i innych zwierząt, ale będąc związkiem kumulatywnym toksycznym, przekraczając określoną ilość, staje się poważnym problemem zdrowotnym, z ryzykiem skażenia. Kontakt z niklem sprawia, że jesteśmy na niego bardziej wrażliwi, co w przypadku dużego narażenia może powodować zapalenie skóry i wady rozwojowe płodów, takie jak bezmózgowie. Niewielu wie, że papierosy zawierają wystarczająco dużo niklu, aby wyróżniać się jako znacząca ekspozycja na ten metal.
Nikiel zaliczany jest do grupy 1 czynników rakotwórczych w badaniach Międzynarodowej Agencji Badań nad Rakiem (IARC), które mogą powodować raka płuc, jamy nosowej i zatok przynosowych. Niektórzy pracownicy, którzy przypadkowo wypili wodę zawierającą 250 ppm niklu, cierpieli na bóle żołądka, zwiększoną liczbę czerwonych krwinek i problemy z nerkami, które spowodowały wzrost poziomu białka w moczu.
Mimo to trudno dokładnie określić, jak nadmiar niklu wpłynąłby na każdą osobę, ponieważ zależy to od ilości niklu spożywanego codziennie w pożywieniu i napojach, warunków w kraju, w którym mieszkasz, ze względu na różnicę w poziomie zanieczyszczenia, poprzez wiek i płeć. Udowodniono, że kobiety są bardziej wrażliwe na nikiel niż mężczyźni, prawdopodobnie z powodu większej ekspozycji na biżuterię i inne akcesoria zawierające metal.
Nikiel a ludzkie ciało
Kiedy oddychamy, jemy i pijemy, spożywamy nikiel. Powietrze zawierające nikiel przenosi mniejsze cząsteczki do płuc, podczas gdy większe pozostają w nosie. Jeśli są bardzo małe, nadal mogą dostać się do krwiobiegu; jeśli cząsteczki są w postaci rozpuszczalnego w wodzie niklu, będą łatwiej wchłaniane przez organizm.
Część niklu w płucach może wydostać się z płuc przez plwocinę, co jest skutkiem wydzielania śluzu spowodowanego obrzękiem błon śluzowych organizmu, który może zostać wypluty lub połknięty. Jeśli zostanie połknięty, zostanie dodany do niklu pożywienia i wody w żołądku i jelitach. Poprzez kontakt z niklem niektóre cząsteczki mogą dostać się do krwiobiegu. Ta ilość obecna we krwi, która może znaleźć się w jakimkolwiek narządzie, jest zwykle skoncentrowana w nerkach, gdzie jest wydalana z moczem wraz z ilością spożytą w wodzie, podczas gdy ilość spożywana w pokarmie stałym jest wydalana z kałem.
Wpływ na środowisko
Istnieje dopuszczalny poziom niklu, którego przekroczenie może mieć poważne konsekwencje dla wszystkich form życia: od mikroorganizmów w glebie i morzach po ptaki. Dostrzegając to zagrożenie powstało NiPERA (Stowarzyszenie Badań Środowiskowych Producentów Niklu), którego głównym celem jest określenie bezpiecznego poziomu narażenia pracowników mających kontakt z niklem, całych form życia i odpowiedniego poziomu obecny w środowisku.
Wydobycie i wydobycie niklu powoduje również degradację i zanieczyszczenie środowiska. Dlatego istnieją inicjatywy, które mają na celu redukcję emisji dwutlenku siarki o 60% w procesie wytapiania oraz odzyskiwanie lub recykling odpadów powstających w rafinerii, aw innych przypadkach odzyskiwanie terenów wokół kopalń niklu poprzez odnawianie roślinności, proces ponownego zalesiania polegający na odtwarzaniu obszarów zdegradowanych, z których usunięto wierzchnią warstwę gleby.
Ponowne wykorzystanie używanego niklu
Zainteresowanie recyklingiem niklu jest ogromne ze strony firm, do tego stopnia, że dwa z głównych celów Nickel Institute to promowanie recyklingu niklu i zrównoważonej przyszłości, jeśli chodzi o wpływ komponentu na środowisko. Recykling ten jest prowadzony głównie przez przemysł stali nierdzewnej i odbywa się poprzez dodanie „drugiego niklu”, czyli surowca, który można poddać recyklingowi, do produkcji „pierwszego”, czyli materiału kopalnianego.
Uważaj
Chociaż występuje w różnych obiektach, w żywności i w powietrzu, najlepszą metodą zapobiegania jest unikanie nadmiernego kontaktu. Dla tych, którzy już mają wrażliwość na nikiel, jeszcze ważniejsze jest maksymalne zminimalizowanie tego rodzaju kontaktu.
Okulary z plastikowymi pierścieniami, sztućce i narzędzia pokryte alternatywnymi materiałami, takimi jak guma, a nawet plastik, oraz biżuteria ze stali lub tytanu to dobre opcje. Istnieją również specjalistyczne sklepy jubilerskie, które wskazują, czy klejnot zawiera nikiel, czy nie. W przypadku przycisków wewnętrznych można ją zasłonić, żeby nie było kontaktu. Nickel Institute stara się pomóc w profilaktyce, instruując, w jakich sytuacjach stosuje się nikiel i jak zminimalizować ryzyko alergii.
Jeśli chodzi o jedzenie, jest kilka, które zawierają nikiel. Niektóre przykłady żywności bogatej w nikiel to: biała, brązowa i zielona fasola, sałata, ananas, owies, owoce morza, orzeszki ziemne, czekolada i orzechy. Kto tak naprawdę określi, co powinno, a czego nie powinno jeść i pić, będzie dermatologiem, który oceni alergię.
Nikiel obecny w telefonach komórkowych może powodować kontaktowe zapalenie skóry.
